فناوری سه‌بعدی در دستگاه‌های موبايل

تلفن‌های سه‌بعدی
 

پس از انقلابی که فیلم آواتار در صنعت فیلم‌های سه‌بعدی به پا کرد، به سرعت صاحبان تمام صنایع به فکر سه‌بعدی‌سازی محصولات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری خود افتادند. صنعت تلفن‌های همراه نیز از این جریان دور نماند و با فاصله کمی گوشی‌های با قابلیت‌ نمایش سه‌بعدی از برندهای مختلف از گوشه و کنار سر برآوردند. ابتدا اچ‌تی‌سی با گوشی EVO 3D بود که البته برای مشاهده قابلیت 3D آن نیاز به استفاده از عینک‌های مخصوص هست. پس از آن ال‌جی با Optimus وارد شد که برای نخستین بار در حوزه تلفن‌های همراه یک گوشی‌ سه‌بعدی واقعی عرضه کرد. همچنین این گوشی مجهز به دو دوربین 5 مگاپیکسلی مخصوص گرفتن فیلم سه‌بعدی است.
شرکت‌های دیگری هم در این زمینه کار کرده‌اند. Spice که یک سازنده هندی است، گوشی ViewD خود را با قابلیت سه‌بعدی به تولید انبوه رساند و شرکت چینی Zen Mobile یک گوشی سه‌بعدی تحت عنوان Zen S30 روانه بازار کرده‌است.در این گوشی اخیر از فناوری استریوسکوپیک برای مشاهده فیلم‌های سه‌بعدی بهره گرفته شده که دیگر نیاز به استفاده از عینک مخصوص را مرتفع می‌کند.آخرین اخبار حکایت از آن دارند که سامسونگ و اپل هم بیکار ننشسته‌اند و در زمینه گوشی‌های سه‌بعدی ایده‌های بزرگی در سر دارند که تا یکی دو سال آینده نتایج آن را خواهیم دید.پیش‌بینی شده تا سال 2015 فروش جهانی دستگاه‌های سه‌بعدی به قریب 148 میلیون دستگاه برسد که مسلما تلفن‌های همراه سهم عمده‌ای از این بازار خوش‌آتیه خواهند داشت.

تبلت‌های سه‌بعدی
 

تبلت‌ها هنوز عملا و رسما به این حوزه وارد نشده‌اند. ال‌جی اعلام كرده است كه نخستین تبلت سه‌بعدی خود را تحت عنوان 3D Pad یا G-Slate تا یکی دو ماه دیگر عرضه خواهد کرد. اما در واقع این تبلت‌ فقط امکان ضبط ویديوی سه‌بعدی را خواهد داشت و خود قابلیت نمایش سه‌بعدی ندارد. از سوي ديگر، HTC رقیب نزدیک ال‌جی در این زمینه اعلام کرده تبلت EVO 3D خود را تا ماه آینده عرضه خواهد کرد؛ با این تفاوت که این ابزار علاوه بر عکس‌برداری سه‌بعدی قابلیت نمایش فیلم‌های سه‌بعدی را بدون نیاز به عینک نیز خواهد داشت.
ایسوس نیز در نمایشگاه کامپیوتکس 2011 امسال از تبلت 7 اینچی Eee Pad Memo رونمایی کرد که بنا به ادعای اين شركت کوچک‌ترین تبلت سه‌بعدی جهان خواهد بود و اوایل سال 2012 در اختیار مصرف‌کنندگان قرار خواهد گرفت.شایعه شده تبلت آندرویدی S يا P سونی هم از حالت سه‌بعدی استریوسکوپیک پشتیبانی خواهد کرد. در نهايت کارشناسان امر، عرضه نسخه ویژه‌ای از آی‌پد اپل را تحت عنوان 3D ipad تا آخر سال جاری میلادی تایید کرده‌اند. از نوکیا و توشیبا نیز خبرهایی درباره تولید یک تبلت سه‌بعدی درز کرده که هنوز هیچ‌کدام توسط منابع رسمی این شرکت‌ها تایید نشده‌اند.

کنسول‌های سه‌بعدی
 

تاکنون تنها کنسول بازی که با قابلیت‌ سه‌بعدی ساخته شده 3DS، در واقع همان کنسول پرتابل DS نینتندو است که امکان 3D هم به آن افزوده شده. در این کنسول هم از همان فناوری «تفاوت منظر» و دوربین استریوسکوپیک بهره گرفته شده که با تشخیص حرکات بازيكن و تطبیق تصاویر بازی با آن به گونه‌ای که احساس سه‌بعدی‌بینی را القا کنند، نیاز به عینک مخصوص را از بين مي‌برد. البته فعلا فقط بازی‌های محدودی از این فناوری کنسول 3DS پشتیبانی می‌کنند که نینتندو درصدد است تا سال آینده با گنجاندن بازی‌های محبوب‌تر گیمرها در فهرست بازی‌های سه‌بعدی کنسول 300 یورویی خود، فروش آن را به سطح مورد انتظارش برساند.

چگونگی عملکرد دستگاه‌های سه‌بعدی
 

به‌طور معمول در هنگام تماشای یک فیلم سه‌بعدی، عینک‌های مخصوص (با بهره‌گيري از روش‌هاي مختلف) تصویر متفاوتی برای هر چشم تولید می‌کنند که در نهایت باعث می‌شود کاربر یک تصویر سه‌بعدی را مجسم کند. در عمل، مغز انسان این دو تصویر متفاوت را با یکدیگر ترکیب و یک تصویر سه‌بعدی خلق می‌کند. به‌طور معمول از دو نوع عینک آناگلیف و پلاریزه برای تفکیک تصاویر استفاده می‌شود که نوع دوم پیشرفته‌تر بوده و کارایی بهتری هم دارد. در مدل آناگلیف، هرکدام از لنزها لایه متفاوتی از تصویر را برای چشم مسدود می‌کنند و این امر سبب می‌شود تا تصاویر متفاوتی برای هر چشم به نمایش دربیاید. در حالت دوم، تصاویر علاوه بر آنکه دارای زاویه دید متفاوتی هستند، از لحاظ قطبیت (عمودی و افقی بودن) نیز با یکدیگر فرق دارند و عینک پلاریزه، تنها اجازه ورود یکی از قطبیت‌ها (یکی عمودی و دیگری افقی) را برای هرکدام از چشم‌ها می‌دهد و این امر سبب می‌شود تا چشم، تصاویر جداگانه را دیده و مغز با ترکیب آن‌ها، یک تصویر سه‌بعدی را ایجاد نماید.
اما در خصوص ابزارهای کوچکی مثل تلفن همراه، تبلت یا کنسول پرتابل، ایده استفاده از عینک چندان منطقی و جالب به نظر نمی‌رسد. مسلما هیچ کاربری دوست ندارد هرجا و هر زمان که لازم شد از وسیله خود استفاده کند، ناچار باشد در کوچه و خیابان عینک به چشم بزند و سپس به سراغ دستگاه همراه خود برود.به همین منظور این اواخر سازندگان ابزارهاي همراه ( از جمله LG) به سراغ يك فناوري تحت عنوان «مانع ایجادکننده اختلاف نظر آستریوسکوپیک» یا به طور خلاصه APB رفته‌اند که نیاز به عینک را برای مشاهده تصاویر سه‌بعدی برطرف می‌کند. این کار به مدد ابزاری حاصل می‌شود که به صورت یک لایه افزوده روی LCD قرار می‌گیرد و خود وظیفه ایجاد اختلاف نظر برای دو چشم و در نتیجه به وجود آوردن تصور سه‌بعدی برای کاربر را برعهده می‌گیرد. در مقابل، این فناوری برای دستگاه‌های بزرگ مثل سینما و تلویزیون که فاصله‌شان با چشم و زاویه‌شان نسبت به دوچشم اندک است، مناسب نخواهد بود و همان تاثير سه‌بعدی مطلوب را القا نمی‌کنند.
نخستین بار شرکت ژاپنی شارپ روی این فناوری کار کرد. اما به دلایل نامشخصی پس از مدت کوتاهی آن را كنار گذاشت و در عمل میدان را به رقبایش واگذار کرد (گرچه شنیده می‌شود شارپ قصد دارد تا آخر سال 2011 نخستین گوشی سه‌بعدی خود Aquos 3D را تحت سیستم عامل آندروید 2,3 در بازارهای ژاپن عرضه کند).کاری که شارپ کرد، استفاده از یک LCD دو حالته بود که می‌توانست بین حالت‌های دوبعدی و سه‌بعدی سويیچ کند و نيازي به استفاده از عینک نداشت. در واقع این لایه روی LCD تصویر را پولاریزه می‌کرد. وقتی قابلیت تعویض حالت غیرفعال می‌شد، شما می‌توانستید محتویات گوشی را در حالت دوبعدی معمولی ببینید. اما با فعال شدن APB این فناوری با دستکاری و تغییر دادن زاویه شکست اشعه‌های نور خروجی از صفحه نمایش، الگوهای تصویری متفاوتی برای دو چشم راست و چپ خلق می‌کند. حاصل این روال، همان اتفاقی است که دست آخر با عینک‌های سه‌بعدی هم ‌می‌افتد و تصویر ترکیب‌شده در مغز نمایی سه‌بعدی را به کاربر القا می‌کند.
منبع:ماهنامه شبکه
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hasantaleb